Wonen met zorg

Alleen door iemand te leren kennen en door met elkaar in gesprek te gaan kun je te weten komen hoe iemand zijn leven wil leiden. En wat geluk en vrijheid voor iemand betekent, ook als iemand ernstige dementie heeft. Op 1 januari 2020 ging de nieuwe Wet zorg en dwang in, een wet over onvrijwillige zorg. Dat wil zeggen: zorg waar klanten en bewoners niet mee instemmen. De wet gaat over onvrijwillige zorg, maar vooral over aandacht voor levensgeluk, welzijn en comfort in de zorg. We gaan samen met elkaar steeds op zoek naar de best passende en persoonlijke zorg. In een veilige omgeving, thuis of in een woonzorglocatie.

Wat houdt de wet in?

De nieuwe wet gaat uit van de persoonlijke omstandigheden in plaats van de regels over het toepassen van bepaalde vrijheidsbeperkende middelen. We zoeken samen naar manieren waarop iemand veilig en in vrijheid kan leven, zoals hij dat gewend is en op een manier waar hij gelukkig van wordt. Pas als we dingen doen die niet aansluiten bij wat de bewoner of klant wil, of als we hen belemmeren, pas dan krijgen we met de Wet zorg en dwang te maken. Dat is voor de ene klant of bewoner anders dan voor de andere. Het gaat echt om een persoonlijke situatie.

Daarnaast is deze wet alleen aan de orde bij mensen met de diagnose dementie én als er ‘ernstig nadeel’ is voor de bewoner, klant of zijn omgeving. Dus alleen wanneer het echt niet anders kan, omdat er sprake is van (of grote kans is op) levensgevaar, ernstig lichamelijk of psychisch letsel of agressie (naar en van anderen). En ook dan kijken we eerst naar alternatieven waar iemand het beste mee kan leven. Hiervoor moet je iemand heel goed kennen. In goed contact met familie of andere naasten bespreken we de afwegingen om samen tot een oplossing te komen. Alléén wanneer er geen alternatief gevonden wordt, mag de vrijheid worden beperkt of onvrijwillige zorg worden toegepast en dan zo kort mogelijk. We zien het als een laatste redmiddel, het uitgangspunt is dat vrijwillige zorg wordt verleend.

Voor wie geldt de wet?

De wet geldt voor mensen met de diagnose dementie die wonen in een woonzorglocatie, verpleeghuis of in een kleinschalige woonvorm. Daarnaast geldt de wet voor mensen met dementie die thuis verblijven of een dagbestedingslocatie bezoeken.

Samen in gesprek

Wanneer we genoodzaakt zijn iemands vrijheid te beperken, gaan we samen in gesprek. Dat doen we door middel van een stappenplan. In het stappenplan overleggen verschillende deskundigen met elkaar om passende alternatieven te vinden. De klant of bewoner, en zijn naasten worden altijd uitgenodigd voor de gesprekken over dit stappenplan. Het volgen van het stappenplan betekent in de praktijk, dat er regelmatig met verschillende deskundigen gesproken wordt over de situatie. Allemaal met het doel om maximale vrijheid te garanderen.

Evalueren in een gesprek

De nieuwe wet dwingt ons nog beter te kijken, te denken en te doen vanuit dat wat onze bewoners en klanten echt van waarde vinden. We bepalen in dialoog met iedere bewoner of klant en zijn naasten individueel wat de afwegingen zijn om maatregelen in te zetten, die de vrijheid en privacy raken. Zijn dit maatregelen die déze bewoner of klant belemmeren of waar hij ongelukkig van wordt? Kunnen we dat anders oplossen vanuit onze kennis over de gewoonten en leefwensen van deze bewoner? Daar gaan we over in gesprek, waardoor we nog meer de focus leggen op wat voor iemand persoonlijk van belang is. Daarmee sluit de wet heel goed aan op onze visie om iemand te (blijven) laten leven zoals iemand dat wil.

Het uitgangspunt is dat vrijwillige zorg wordt verleend. Wanneer iemand instemt met de verleende zorg hoeft, in het kader van de Wet zorg en dwang, hiervoor geen aparte registratie plaats te vinden. Pas als we dingen doen die niet aansluiten bij wat de klant of bewoner wil, of als we dingen belemmeren die hij juist wel wil, legt de wet verplichtingen op. Als de afwegingen, dat een maatregel nodig is, zorgvuldig zijn gedaan en eenmalig zijn vastgelegd, gaan we daar mee om als een gewone zorgafspraak. De verdere evaluatie ervan wordt meegenomen in dialoog met naasten van de bewoner of de klant. Op deze manier vastleggen en verder evalueren maakt dat we minder administratieve lasten hebben. Tijd die we graag aan de relatie met de bewoner of klant besteden.

Klachten rondom onvrijwillige zorg

Heeft u een klacht rondom onvrijwillige zorg? Daarvoor verwijzen we u graag naar de webpagina Privacy en klachten op deze website. 

Voor onze diensten heeft u naast een geldig legitimatiebewijs een indicatie nodig van het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ). Maar ook als u nog geen indicatie heeft, kan de zorgbemiddelaar u helpen. Hij of zij helpt u graag met uw aanvraag en kan ook gedurende de maximale wachttijd van zes weken voor de nodige hulp zorgen.

De kosten van verblijf en verzorging met indicatie worden doorgaans vergoed. De overheid vraagt van u wel een eigen bijdrage. Met vragen over deze bijdrage kunt u terecht bij het Centraal Administratiekantoor (CAK): 0800 1925. Klik hier als u meer wilt weten over Kosten en vergoedingen.

Vrijheid voor mensen hebben we hoog in het vaandel staan. Zo hechten wij ook waarde aan de geestelijke verzorging. De geestelijk verzorgers van Sensire zijn er voor iedereen, ongeacht geloof of levensovertuiging. Klik om te lezen wat zij voor u kunnen betekenen.

Wij vinden het belangrijk dat onze klanten meedenken, meepraten en ervaringen delen over de dienst- en zorgverlening. Juist uw beleving kan een belangrijke bijdrage zijn aan het verbeteren van ons werk. Het is niet mogelijk om alle klanten over onze ontwikkelingen mee te laten praten. Daarom werken wij met een locatieraad op iedere woonzorglocatie, die weer in verbinding staat met een centrale cliëntenraad die zowel een aanspreekpunt heeft voor bewoners/naasten op onze woonzorglocaties als de klanten/naasten die zorg ontvangen bij hun thuis. De leden van een cliëntenraad denken en praten mee over de manier waarop zorg wordt verleend. De cliëntenraad heeft een aantal rechten. Deze zijn door de regering in een wet vastgelegd. De cliëntenraad is geïnteresseerd in jouw ervaring en mening. Mede op basis daarvan kan de cliëntenraad gevraagd en ongevraagd advies geven over bijvoorbeeld:

• de kwaliteit van zorg
• hoe het geld wordt uitgegeven
• informatieverstrekking aan klanten
• belangrijke wijzigingen in de organisatie
• de bejegening van klanten en het nakomen van afspraken
• het omgaan met de privacy
• het klantdossier

Het uitgangspunt is dat het gaat om algemene zaken en niet over een persoonlijke klacht of situatie. Voor persoonlijke klachten heeft Sensire een klachtenfunctionaris en een eigen klachtenprocedure.

De cliëntenraad van Sensire is te bereiken via telefoonnummer 0900 - 88 56 en via e-mail: cr@sensire.nl. Ook kun je het reglement van de cliëntenraad hier bekijken.

Lid worden van de cliëntenraad?

Regelmatig zijn er vacatures in de cliëntenraad van Sensire. Heeft u belangstelling of wilt u meer informatie, neem dan contact op met de ambtelijk secretaris via cr@sensire.nl.

Iedereen die recht heeft op zorg uit de Wet langdurige zorg (Wlz), kan hulp krijgen van een cliëntondersteuner. Hij of zij denkt met u mee hoe u de zorg die het beste bij u past, goed kunt organiseren. De cliëntondersteuning is vooral gericht op de versterking van uw positie, zodat u weloverwogen keuzes kunt maken over uw zorg. Een cliëntondersteuner staat naast u, denkt mee (los van alle partijen) en betrekt waar mogelijk uw sociale netwerk (bijvoorbeeld familie, mantelzorgers en vrijwilligers) bij het zoeken naar oplossingen.

De wachttijd voordat er een plek beschikbaar is, verschilt per regio. Ook is de wachttijd afhankelijk van de mate van urgentie in de wachtlijststatus. Wilt u meer informatie over de wachttijd? De zorgbemiddelaars van Sensire geven u graag de informatie die u nodig hebt. Ook kunnen zij u alles vertellen over indicaties en zorgprofielen. Zij zijn op werkdagen bereikbaar via 088-260 6000.

Sensire hanteert strenge richtlijnen over het omgaan met uw persoonlijke gegevens en heeft een uitgebreide regeling voor als uw klachten heeft.