Muziek verbindt, ook op afstand

De stilte heerst in de anders zo dynamische omgeving. Bewoners blijven op hun woongroep. De gangen zijn leeg. En bezoekers zijn nergens te bekennen. “Van de een op de andere dag is alles veranderd”, zegt Karin. “Alleen medisch noodzakelijke zorg gaat door. Het is begrijpelijk, onvermijdelijk, maar ook schrijnend voor de bewoners en hun familie. Ik weet hoe belangrijk die dagelijkse wandeling met echtgenoot of dat koffiemoment met kinderen is.”

Online muziektherapie

Ook Karin en Henrike kunnen de bewoners niet meer bezoeken. “We vroegen ons af hoe we op afstand zo veel mogelijk kunnen betekenen”, zegt Karin. “Ik hoop dat we allemaal op zoek gaan naar momenten van persoonlijk contact, in welke vorm dan ook. Dat is in deze tijd zo belangrijk.”

Karin en Henrike besluiten door te gaan met muziektherapie, maar dan online. Karin: “Ik vroeg me wel af of dit zou werken. Als we lijfelijk bij bewoners langsgaan, komen we echt dichtbij, we polsen hoe ze in hun vel zitten en stemmen daarop af. Zou dit ook kunnen via een schermpje?”

Het werkt

“Ook ik had mijn twijfels”, bekent Henrike. “Maar al snel bleek dat het werkt; de bewoners reageerden er goed op. Met een bewoner gaat het niet goed. Ze ligt hele dagen op bed en praat nauwelijks. Ik heb vaak voor haar gezongen. Nu deed ik dat opnieuw, maar dan via de IPad. Ik noemde haar naam en zwaaide. Heel langzaam ging haar hand omhoog en zwaaide ze terug. Na afloop vroeg ik: ‘Vond u het mooi?’ ‘Heel mooi’, fluisterde ze.”

Dit is toch sprekend…?

Ook Karin is nu enthousiast. “Beeldbellen is geen wondermiddel, maar we hebben wel contact. Vorig weekend gingen we beeldbellen met een groep. De iPad werd voor een bewoner neergezet en ik zong een lied dat hij kent. Hij pakte de IPad en begon direct mee te zingen. Aan het eind van het lied zei hij tegen de zorgmedewerker: ‘Dit is toch sprekend…?’ ‘Ik ben het ook’, zei ik. Hij keek me aan en zei: ‘Och meisje toch.’”

Ze moeten weten dat ze er niet alleen voor staan

Naast er zijn voor de bewoners, willen Karin en Henrike ook de zorg een hart onder de riem steken. Karin: “Ik weet met hoeveel inzet zij hun werk doen. Deze situatie grijpt hen erg aan, ze doen er alles aan om het zo fijn mogelijk te maken voor de bewoners.” Henrike knikt. “Het idee dat de zorg er is, geeft me rust. Ook in deze crisis gaan ze door. Ze moeten weten dat ze er niet alleen voor staan.”

Kracht en verbinding

Iedere dag zingen Karin en Henrike hen toe. “Dit zetten we dan online”, zegt Karin. “De reacties zijn positief. ‘Ik haal moed uit jullie liedjes’, schreef iemand. En een ander: ‘Ik word blij van jullie!’” Henrike: “Dit is wat muziek doet. We zien het ook bij bewoners. Ik herinner me een bewoner met dementie in vergevorderd stadium. Ze zat in zichzelf gekeerd in de stoel en reageerde niet op de muziek. Tot de fysiotherapeut naar haar toeliep en haar handen vastpakte. Ze ging rechtop zitten en samen bewogen ze op de muziek. De rest van het uur was ze aanwezig, ze had een lach op haar gezicht en maakte contact met de mensen om haar heen. Muziek creëert dit soort momenten. Kijk naar Italië; hier zongen mensen elkaar toe vanaf de balkons. Wat wij doen is hetzelfde, maar dan in het klein. Muziek geeft kracht en verbindt.”