‘Joep is belangrijk voor me. Hij houdt me goed in de gaten’, lacht meneer Maas. Het hondje kruipt stevig tegen hem aan. Zijn haast 85-jarige baasje laat hem drie keer per dag uit, weer of geen weer. Daarnaast doet hij zelf zijn boodschappen in de supermarkt op twintig minuten loopafstand. ‘En ik kook elke dag mijn eigen potje. Geen twee dagen eet ik hetzelfde - elke dag wat anders!’
Al zo’n twintig jaar is meneer Maas nu alleen. ‘Mijn vrouw is overleden en naarmate je ouder wordt, vallen er meer mensen om je heen weg. Ik heb nog een zwager, in Zeewolde. Hij helpt me af en toe met bankzaken en papierwerk. Maar ik voel me niet alleen, ik ben graag op mezelf. Ik puzzel, zowel legpuzzels als kruiswoordraadsels, sudoku’s, woordzoekers… Ik doe nog heel veel zelf gelukkig, red me nog goed. Dat vind ik belangrijk in het leven.’
Wijkverpleegkundige Daniek Boers vertelt dat meneer ongeveer een jaar geleden in zorg kwam bij Sensire. ‘Bij de intake merkte ik dat meneer Maas wat vergeetachtig was en moeite had met het overzicht houden in huis. In mijn achterhoofd heb ik dan altijd: wie weet kunnen we door tijdige inzet van zorg in de toekomst dingen voorkomen. We hebben toen samen de zorgvraag in kaart gebracht en zijn stap voor stap gestart met de zorg. We zijn begonnen met de inzet van huishoudelijke hulp en later bleek ook hulp bij het douchen nodig te zijn.’ Meneer Maas onderbreekt Daniek: ‘Het is vooral het praatje dat ik fijn vind als Everdien komt.’ Daniek: ‘Naast de gezelligheid die mijn collega brengt zijn ook de veiligheid en een goede hygiëne van belang. Everdien werkt als Verzorgende én Helpende in ons zorgteam en is een echte steun voor meneer Maas. Uw wensen en uw manier van leven staan voorop, ik adviseer in de zorg en ondersteuning die voorhanden is.’
Op de foto: Everdien en meneer Maas
Ook dagbesteding verscheen zo op de agenda van meneer Maas. Elke dinsdag gaat hij met de taxi naar Neede. ‘Ik ben bezig met keramiek op het moment, ik maak een hond. De kop heb ik al af.’ Tussen de middag wordt er samen gekookt en gegeten, na de middag zijn er spelletjes. Aanvankelijk vond meneer Maas maar dat hij daar ‘tussen de ouwe mensen zat’, inmiddels heeft hij het naar zijn zin. Wel moest er iets geregeld worden voor Joep. Voor hem komt er op dinsdag nu een uitlaatservice.
Als Daniek later in het gesprek een afspraak met meneer wil maken blijkt hoezeer hij aan de dagbesteding hecht. ‘Denk erom, niet op dinsdag hè!’
In de gezellige woonkamer trekt een bloempotachtige pop de aandacht. Haar oogjes knipperen af en toe. Daniek legt uit dat het Tessa is en dat ze als geheugensteuntje dient. Ze is nog maar kort in huis. Meneer vindt het goed: ‘Soms zegt ze dat ik mijn tabletje moet nemen. Of dat het tijd is voor de dagbesteding.’ Daniek: ‘’s Middags herinnert ze u aan uw drinkvoeding. U bent een beetje vergeetachtig en een pilletje vergeten is ook gewoon menselijk. Zo’n hulpmiddel is geen schande.’ Ze lacht: ‘Al dat puzzelen is trouwens heel goed voor uw geheugen!’
Tessa bespaart Sensire zorgmomenten: er hoeft niemand langs te komen om meneer alleen maar even te herinneren aan zijn medicijnen. Zo behoudt meneer Maas de regie en is er meer tijd voor andere zorgvragers.
Daniek is opgeleid in een tijd van krapte waarbij er wordt gekeken naar wat de klant nog zelf kan. De eigen regie van de klant staat voorop. ‘Wat is belangrijk in het leven van de klant? We kennen de mogelijkheden en geven vooral advies.’
Meneer Maas zelf neemt beslissingen over zijn leven op deze leeftijd. ‘Vorig jaar ben ik gestopt met autorijden, het was niet meer veilig. Nee, ik mis de auto niet.’ Daniek vindt dit een knap en verstandig besluit. ‘We hebben toen nog een scootmobiel geprobeerd, weet u nog? Maar dat vond u niks.’ Ze vertelt over meneers rollator, die hij helemaal op zijn eigen wensen heeft aangepast. ‘U bent heel technisch en heeft op het plateautje een boodschappenmandje gemonteerd. Super handig, want de winkel is een eind lopen.’
Al met al is meneer tevreden met zijn huidige leven en de ondersteuning die daarin inmiddels stap voor stap is ingebed. ‘Ja, ik leef zoals ik wil, echt. Het scheelt natuurlijk enorm dat ik Joep heb. En ik vind het fijn een praatje te maken met de huishoudelijke hulp en Everlien, dat is gezellig. Ze hoeven echt niet veel te doen.’
Daniek kan precies aan meneers manier van lachen zien of hij het naar zijn zin heeft. ‘Dat zie ik gewoon. Ook is het prettig dat hij heel goed kan aangeven wat hij wel of niet wil. Voor ons is dat heel belangrijk, alleen dan kunnen we goed zijn manier van leven voorop stellen.’